Wojna ponownie wyniszczyła południowy Liban w 2024 r. Pozostawiła ruiny, zburzone szkoły i bardzo ciężkie warunki życia cywili. Służą tam żołnierze z polskiego kontyngentu UNIFIL. Ich zadaniem jest nie tylko monitorowanie zawieszenia broni, ale także pomoc cywilom. Poprzez budowę studni, doposażanie szpitali i dostarczanie prądu, Polacy budują mosty zaufania tam, gdzie do niedawna panowała nieufność, a czasem wrogość.
Współczesna misja wojskowa to nie tylko patrole i wozy bojowe. W południowym Libanie, na nękanym wojną pograniczu z Izraelem, polscy żołnierze w ramach misji UNIFIL przywracają poczucie normalności. Po krwawym konflikcie z końca 2024 roku powracający do domów cywile zastali ruiny, szkoły bez okien, szpitale bez sprzętu i bardzo złe warunki sanitarne. Pomagają im żołnierze sekcji zajmującej się współpracą cywilno-wojskową (CIMIC), którzy realizują projekty współfinansowane w ramach programu Polska pomoc Ministerstwa Sprawa Zagranicznych.
Kpt. Natalia Fiedoruk tłumaczy w jaki sposób fotel dentystyczny podarowany mieszkańcom wioski Haddatha zmienił nastawienie lokalnej społeczności do sił ONZ oraz dlaczego zakup generatorów prądu i budowa wysypisk śmieci poprawiają bezpieczeństwo naszych żołnierzy. CIMIC pomaga Libańczykom odzyskać godność i wiarę w pomoc międzynarodową, cegiełka po cegiełce odbudowując zniszczoną infrastrukturę i międzyludzkie relacje, a równocześnie tworzy "małe bezpieczeństwo" w realiach wielkiego konfliktu.